€URO

Voor zijn vertrek had hij de meningen van zijn managers op de diverse afdelingen gepolst, hoe zagen zij de internationale potentie, kon rai Amsterdam aansluiten bij een grote speler als het Internationaal Congrescentrum? Hier in Davos? Iedere meeting met zijn oude studiemaatje Hans Smit Jaarsema had expansieve groei als topic. Financial Curing, Pre Recessive (de recessie proberen voor te zijn of af te troeven), Implementation Indexes (bedrijfsmatige beleidsindexen vanuit een pragmatisch standpunt onderzoeken, hij was geen bankier), voetjevrijen met zakencontacten, lunches bij de Davoser Lion’s Club in het Postli Hotel aan de Lage Promenade, een traditionele locatie, en daar voelde Yves een tot dan toe onderdrukt verlangen om ooit terug te keren, de draad oppakken die in de glorietijd van zijn vader en grootvader was blijven liggen. Er lagen duizenden mogelijkheden in het woud van verwachtingen verleidelijk te glinsteren, de grond was immers van generatie op generatie voorbewerkt.
De kuur. Emily Kocken, Querido, 2017

Wij zagen het anders. Natuurlijk was de berg vooral het idee van een berg. Eindeloos omhoogklimmen, afdalen, uitglijden en in een gletsjer terechtkomen, langzaam sterven, veel invloed kon je als mens niet hebben op de constitutie van de berg, zijn fysiek. Hij bleef bewaard in een idee. Het immateriële aspect en de bezieling was een ander verhaal. Daar konden we helaas weinig commentaar op leveren, gemotiveerd om de personages van De kuur, een levend verslag van menselijk falen, flink in de problemen te brengen. Anders gebeurde er weinig op papier en minder in de hoofden van de mensen. Welke mensen? De lezende. Toegewijd, als u. Wanneer wij waren blijven toekijken en de boel hadden laten verslappen, dan was het ook prima geweest om dit boek louter met een veelvoud van het euroteken en het cijfer nul bedrukt te hebben, daarmee de progressief recessieve teloorgang van de Europese vooruitgang visualiserend, een betere metafoor wellicht dan de avonturen van een familie uit de bovenklasse wier leuke wandelvakantie lelijk verpest werd door een boek.
De kuur. Emily Kocken, Querido, 2017

Hij wilde een luchtige opmerking over Brie maken, toen zijn oog op een sleutelbos viel. Vol. De goudkleurige hanger had de vorm van een oversized euroteken. De oude sleutels van het huis? Zijn huis? Haar kantoor, alle kamers? De hanger oogde goedkoop, een meisjesachtige prul waar hij Billy eerder mee zag thuiskomen. Hij lag gespiegeld, de streepjes in het midden die van een euroteken een euroteken maken, stonden links. ‘Ik moest jou bellen,’ zei Vera, die hem zag kijken. Van wie? Kick, dacht Yves. Verdorie. Dat kind was doortrapter dan hij dacht.
De kuur. Emily Kocken, Querido, 2017